Het moment waar ik de laatste weken al even op zat te wachten. Telkens als ik in onze orderlijst keek van Orbea zag ik ze steeds een stukje dichterbij komen. Van rood via geel naar groen tot op een pallet voor de deur van G-bikes. Hell yeah, bikeporno arrived on our doorstep. Dat wordt zo snel mogelijk openen en monteren dacht ik toen de transporteur de bikes aan de deur loste om 13u. Dat draaide iets anders uit door de drukte, maar om 21u15 kon ik de 1ste open doen. Zalig gevoel vind ik altijd, net een kind in een speelgoedwinkel die na een goed rapport iets nieuws krijgt.
Altijd spannend want tot nu toe had ik de orbea occam enkel nog maar via sociale media gezien in de carbon versie en op de orbea voorstelling in juli in de alu variant. Het is altijd gokken als je als eerste wilt zijn met de nieuwe modellen doordat ik al besteld had zonder te zien hoe ze eruit zagen en de kleuren moest kiezen aan de hand van een bolletje waarde hoofdkleuren in staan. Kom openhalen die handel, unboxing noemen ze dat of zoiets. Ik kies de occam M30 in het grijs/zwart eruit, zet mijn mes in de doos en begin met uitpakken. Damn wat is die vet en de eerstvolgende gedachte is direct “die wil ik testen”. Ik hou zelf van een opvallende kleur, maar deze standaardkleur is echt brutaal knap. In het grijs zit een parelmoer effect wat de bike enorm “classy” doet shinen. Ik begin verder op onderzoek te gaan en zie dat ze de afwerking echt tot in de punten hebben geperfectioneerd. Zeker ook de cable routing van het voorframe naar de achter triangle is mega clean. Ik kan niets aanmerken op de bike en begin deze bom te monteren.
Yeahboy, het is zaterdag 16u35 en de laatste klant is net buiten dus kunnen we gaan inpakken. Ik heb met een deel van de trailmonkeys afgesproken in Waimes om morgen samen nieuwe trails in te rijden voor onze eerste endurando op 29sept. De trails zijn serieus pittig en uitdagend dus ideaal om de nieuwe occam te testen. Whoppa alles in de mobilhome en na een tussenstop bij de supermarkt komen we ongeveer gelijk aan op de camping. Nog even installeren op een rustige en mooie uitzichtplaats over de vallei en de “vakantie” kan beginnen. ‘s Avonds zitten we met z’n 5’en rond de tafel met een fris pintje en een knabbel na te praten over de enduro die de boys gereden hebben in Bouillon. De sfeer zit er weer goed in zoals gewoonlijk en de buikspieren zijn weer getraind van het lachen, maar tegen 01u00 besluiten we toch maar gaan te pitten want morgen is het bikedag.
Na een stevig ontbijt kunnen we er aan beginnen, de veringen nog ff juist instellen en starten. Dppr de regenval van afgelopen nacht Er wordt wat gelachen met mijn achterband (maxxis rekon) dat we toch wel zeker enduro gaan rijden en geen cross country. We vertrekken langs ons wortelstukje aan het meer van Robertville en en hebben er al gelijk een groepje wandelaars alspubliek die een showke willen zien. De wortels gaan echt wel heel smooth en het gevoel op de occam zit echt super. Iets waar ikzelf wel een beetje bang voor had doordat ik toch al een dik anderhalf jaar met de orbea rallon heb gereden wat een pure endurobak is. We gaan verder naar onze eerste echte special. Deze begint heel flow op snelheid en halfweg gaan we over in een steil en rotsig stuk gevolgd door een aantal heel scherpe switchbacks en afsluiten doen we met een bijna verticaal einde. Zalig zulke trails. Let’s go!!! De occam vliegt gewoon over het eerste flowgedeelte en nodigt zichzelf uit om de minijumps en natuurlijke drops te nemen. We gaan de steile zone in nu. Hier wordt het ff wel een beetje spannender doordat ik met mijn rekon band achter wel wat minder grip heb op de gladdere ondergrond. Maar ook hier no problemo, de occam luistert perfect naar hetgeen ik naartoe wil. Ook al is dit een trailbike met 140mm, met zijn balhoofdhoek van 66 graden geeft hij je het controlegevoel van een rasechte endurobak zeker als je hem met de fox 36 gaan nemen zoals ik er zelf ene in bestelling heb staan voor mezelf. Ook in het vertcale stuk niets anders dan vertrouwen in de bike. Yeah!!! nog meer van dit. Watik zelf minder graag doe is weer klimmen naar de volgende special maar ook dit wil ik te goei kunnen testen en aan steile klimmen hebben we hier geen gebrek. De beklimming die we uitkiezen is niet echt een silent killer maar gewoon de Ted Bundy onder de killer climbs. Vorige keer geraakte ik niet tot boven gefietst met de Orbea rallon dus ff een nieuwe test met de occam. De klimtest is eerlijk gezegd heel verrassend. Er blijft enorm veel druk op het voorwiel waardoor deze geen enkel keer steigert, nog meer dan dat we gaan zelfs straight 2 the top (buiten ff een voetje om terug wat op adem te komen). Maar ik moet de testen die ik gelezen had echt wel gelijk geven dat dit een enorme klimgeit is. Na een korte snackbreak en de reanimatie van Danny gaan we verder met de test. Off-camber stukken, wortels en ridgelines staat nog op het programma. Zalig gewoon hoe de occam reageerd, ik voel me de ganse dag al als een vis in het water op deze bike en mijn vertrouwen wordt iets te groot denk ik. Op een steil off-camber (=schuine ondergrond waar je recht over moet rijden) stuk bezaaid met dunne wortels is er een stuk van 20m dat we niet gereden krijgen zonder voet aan de grond te zetten of te schuiven. Wimpy en ik blijven volharden en na een aantal pogingen hebben we ze beide. Nog 1 keer dacht ik bij mezelf nu ik hem onder de knie heb, krak zei een rotte boomstronk in de grond en weg was mijn achterwiel. Doordat het off-camber stuk zo steil ligt raakt mijn voet geklemd tss de stronk en de occam waardoor ik gelijk al voel dat er een goede kneuzing zit aan de zijkant van mijn voet. Ff strechen en door denk ik maar toch is de mojo ff weg. Ni bleiten maar biken begot (zitten ni in een voetbalmatch e) dus op naar de volgende en tevens laatste special voor vandaag. We gaan terug via een terrorhill, spijtig genoeg voor deze mega vette trails moeten we ook zo goed als recht naar boven bikehiken of gewoon doodgaan op de bike. Op deze laatste special laten we de occam nog eens los. Back in my mojo starten we met een aantal switchbacks om daarna een zalig laomy (zachte bosgrond) steil stuk te doen met een verticaal “afstapje”. Het volgende deel is ff kijken aan een technische rots waar de trail er precies tussen loopt maar eigenlijk ligt de beste lijn op en over de rots. Beetje vies omdat het links en rechts ervan dik diep naar beneden gaat, maar dat maakt het ook ineens zo vet om hem te rijden. Ook hier weer handelt hij zo stabiel en heb ik niet het gevoel dat hij “maar” 140mm veerweg heeft. We sluiten hem nog af met een leuk stukje met een rots drop-off. Zalige bike, niet normaal.
Wat is nu mijn conclusie na een eerste test?
Ik heb testgereden met de Orbea occam M30 in de standaard versie zonder opties. Dus met de slx/xt aandrijving. Na de laatste jaren altijd met sram gereden te hebben ben ik aangenaam verrast hoe shimano zijn groepen echt wel on point heeft gezet. echt heel smooth en precies schakelen en geen last meer van “te slappe” ketting zoals op hun 1×11 aandrijving was. Dikke duim omhoog en een bank vooruit in de klas. Shimano is back in the mtb game. Ook de standaard remmen die erop staan de standaard shimano mt501 met de 520klauwen met 4pistons doen meer dan behoorlijk hun werk en je hebt heel veel fiets bij voor de adviesprijs van 3799€ De dt swiss 1900 wieset die eronder staat heeft zich al heel lang bewezen en is een referentie tss gewicht en kwaliteit. Is er dan niks op aan te merken op deze fiets? Toch we, al is het mss iets persoonlijk maar er staan van dit jaar fizik taiga zadels op gemonteerd. Dit zijn blijbaar zadels die volledig in elkaar “geklikt” worden en na mijn schuiver aan de stronk was deze open geklikt. Dus dat zal al iets zijn wat ik er bij mijzelf al direct afgooi. Maar voor de rest is deze top afgemonteerd en een beest van een machine voor zowel trail, enduro als een gewone tourrit. Hij voelt een beetje aan als een cameleon die zich aanpast aan het terrein waar je hem opstuurt.
Wil je deze zalige bak ontdekken? Spring zeker eens langs in onze shop of tijdens onze occam party zaterdag 14sept.